Christine i samobójstwa w naszych czasach
wtorek, 5 września 2017
:: Problem dotyczy Ciebie? Przeczytaj o konsultacjach z psychologiem, terapii dla par lub terapii rodzinnej >
Każdy kto uważa, że depresja jest wymysłem, lenieniem się czy też wymówką, by nic nie robić poza tym, że spłyca temat, niewiele wie o tej chorobie.
Tragizm momentu samobójstwa wyłaniający się z zaburzeń nastroju, poprzedzony jest miesiącami, a często latami narastania symptomów. Samobójstwo nie dotknie wszystkich osób z depresją, ale będzie zagrażało każdej osobie nieleczonej lub leczonej niewłaściwie. Leczenie zakłada psychoterapię i farmakoterapię. W ciężkich sytuacjach konieczna jest również hospitalizacja. Zmiany w zachowaniu zachodzące u osoby chorej są widoczne dla każdego przebywającego z osobą chorą na depresję.
Choroba mózgu
Depresja to choroba mózgu, którego wszystkie komórki, układy, przekaźniki nerwowe, gruczoły i hormony porozumiewają się ze sobą w niewłaściwy sposób. Aby komunikacja była dobra muszą brać w niej udział neurotransmitery – noradrenalina, dopamina i serotonina. Noradrenalina i dopamina odpowiadają za zbieranie sił, przygotowanie organizmu do działania, do walki lub ucieczki. Z kolei serotonina stymuluje mózg do rozluźnienia ciała. Jeśli któregoś z tych trzech przekaźników jest zbyt mało, to pojawia się depresja z odpowiednim dla niezgodności stężenia neuroprzewodników zestawem objawów.
Choroba w życiu człowieka może pojawić się samoistnie lub w związku z niekorzystnym wydarzeniem życiowym (np. choroba czy mocno stresująca sytuacja). Naukowcom nie udało się jeszcze odnaleźć jednego konkretnego genu odpowiedzialnego za rozwój depresji, jednak można uchwycić pewne skłonności do dziedziczenia tej choroby, tak jak każdej innej. Natomiast warunkowana genetycznie jest na pewno choroba afektywna dwubiegunowa (CHAD czyli występujące na zmianę fazy zaniżonego i podwyższonego nastroju). Udowodnili to naukowcy prowadząc badania z zastosowaniem technik genetyki molekularnej. Według nich przekazywana jest skłonność do zaburzeń depresyjnych, której ujawnienie się u chorego i w następnych pokoleniach uzależnione jest głównie od działania czynników środowiskowych. Dlatego aspekt środowiskowy - w tym relacji międzyludzkich - jest najistotniejszy w naszej codziennej egzystencji.
Przyjazne otoczenie
Dziecko przychodząc na świat chce tylko jednego – chce żyć. Dorastając nabywa doświadczeń i na ich podstawie w różny sposób ukierunkowuje swoje dorosłe życie. Dobrze prowadzone przez rodziców, wychowawców, doradców i środowiska w których się rozwija, ma możliwość na łatwe przejście z rozchwianego okresu dorastania do stabilnej dorosłości. To daje mu dużą szansę na realizację swoich talentów na płaszczyźnie edukacyjnej, zawodowej, a także rodzinnej. Dlatego polityka rodzinna kształtowana przez państwo powinna być podstawą wyjścia w edukacji dzieci i młodzieży, ale również dorosłych osób, które takiej edukacji nie przeszły. Przygotowanie do życia w rodzinie czy kursy przedmałżeńskie to kropla w oceanie potrzeb ogromnych braków w edukacji rodzinnej i kształtowania najbliższego lokalnego środowiska, by służyło tworzeniu budujących relacji międzyludzkich. Relacji powodujących wzrost więzi, relacji łączących ludzi, relacji umożliwiających rozwój psychospołeczny.
Christine Chubback
Artykuł zatytułowałam „Christine” ponieważ do napisania go, zainspirowała mnie historia życia amerykańskiej dziennikarki telewizyjnej Christine Chubback, która w 1974 r. w wieku 30 lat podczas jednego ze swoich programów na wizji popełniła samobójstwo. Christine, to bardzo pracowita, ambitna 30-letnia dziennikarka telewizyjna. Jest singielką, odrzuconą przez kolegę z pracy dla młodszej koleżanki. Nie potrafiąc porozumieć się z innymi, niemal zupełnie wycofuje się z bliskich relacji, pozbawiając się tym samym życia prywatnego i rodzinnego. Nie miała żadnej bliskiej koleżanki lub przyjaciółki. Dodatkowo dowiaduje się, że ma problemy zdrowotne i powinna poddać się operacji usunięcia jajnika, co może powodować trudności w zajściem w ciąże. Jej kariera od dłuższego czasu stoi w martwym punkcie, mimo że Christine jest kreatywna i ma wiele ciekawych pomysłów. Są one jednak każdorazowo odrzucane przez kierownictwo, ponieważ nie współgrają z wytycznymi stacji telewizyjnej WXLT. Jej szef nie akceptuje dojrzałego, ambitnego dziennikarstwa. Stawia natomiast na tandetę tematyczną, krwisty materiał i młodość prezenterek, byle tylko podnieść oglądalność. Christine otrzymuje więc tematy nudne, mało ambitne, tak zwane zapchaj dziury, które i tak często nie są emitowane. Z tych powodów ciągle nie może awansować i przenieść się wraz z wybranymi przez właściciela stacji dziennikarzami do nowej placówki w Baltimore, do bardziej znaczącej stacji TV, z większą oglądalnością, rozgłosem i oczywiście finansami. Notorycznie nie jest informowana o posunięciach kierownictwa i zamierzeniach zespołu, co po części wynika z jej nieempatycznego charakteru, jak też braku lojalności zespołu względem siebie. Frustracja, której doświadcza w wyniku spiętrzenia wszystkich problemów, wywołuje powrót do wahań nastrojów, które miała już wcześniej. Staje się nadpobudliwa, wybuchowa, agresywna i jeszcze bardziej wycofana. Mieszka w jednym domu z matką, kobietą niedojrzałą, która sama ma niepoukładane życie i na siłę chce zbudować kolejny związek. Kobieta nie reaguje na destrukcyjne zachowania córki w należyty sposób, wiedząc, że ta przerwała zażywanie leków. Splot tych wszystkich czynników środowiskowych doprowadza do tragedii.
Film Antonio Camposa „Christine” z 2016 r nie jest łatwy w odbiorze, ale to bardzo mocno zarysowane studium nasilania się objawów depresji. Można dzięki niemu lepiej zrozumieć mechanizm rozwijania się choroby i nasilania objawów, aby pomóc komuś z własnego otoczenia. Czasem wystarczy rozmowa, czasem telefon do specjalisty, czasem konieczna jest fakrakologia i leczenie szpitalne przez jakiś czas. Obejrzenie filmu polecam każdemu kto czuje, że z jego bliskim może dziać się coś niepokojącego, ale wstydzi czy waha sięz nim o tym porozmawiać. Depresja jak nowotwór czy choroba niedokrwienna serca, problemy z tarczycą czy cukrzyca wymaga konsultacji specjalisty. Leczona depresja ułatwia prowadzenie normalnego życia.
Inne artykuły na ten temat:
Gdy smutek staje się chorobą >
Samobójstwo plagą naszych czasów >
Jak rozpoznać, leczyć i żyć z depresją >
Smutek, depresja, samobójstwo >
Dbajmy o siebie wzajemnie
Aneta Styńska
Właścicelka Psychorada.pl
psycholog, psychoedukator, człowiek
Nasi specjaliści
Aneta Styńska
Psychoterapeuta
Trener żywienia
Diagnostyka
Anna Jabłońska
Seksuolog
Psycholog dziecięcy
Alicja Krawczyk
Doradca zawodowy
Praktyk terapii BSF
Diagnostyka
Hanna Świerczewska
Psychotraumatolog
Psychoonkolog
Łukasz Choinkowski
Barbara Wysocka
Terapeuta SFBT
