Zbuduj swoją odporność psychiczną
środa, 10 października 2012
10 października - obchodziliśmy, jak co roku Dzień Zdrowia Psychicznego.
Jak wynika z danych WFMH (Światowej Federacji Zdrowia Psychicznego), ponad 50 milionów ludzi na całym świecie cierpi z powodu poważnych chorób psychicznych.
Zaburzenia psychiczne są powodem gorszego funkcjonowania w pracy, przyczyniają się do obniżenia jakości relacji w rodzinie, w społeczeństwie, są również jedną z głównych przyczyn samobójstw.
Niestety, ponad połowa osób cierpiących na różnego rodzaju zaburzenia psychiczne nie otrzymuje odpowiedniego leczenia lub w ogóle nie jest leczona.
Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego ma na celu zwrócenie uwagi na potrzebę usprawnienia opieki oraz ułatwiania dostępu do niej osobom mającym problemy związane ze zdrowiem psychicznym.
Szkodliwy styl życia
Praktycznie każdego dnia człowiek narażony jest na stres. Próba sprostania wymaganiom zarówno w domu, jak i w pracy, konflikty, problemy finansowe, hałas, zanieczyszczenie środowiska - z tymi czynnikami wiąże się zwykle duży stres, który w perspektywie długiego czasu jest szczególnie szkodliwy dla naszego organizmu.
Obecnie nasz styl życia dyktowany jest przez coraz szybsze tempo życia. Spełnienie wygórowanych oczekiwań w pracy i w domu, konflikty, choroby i zanieczyszczenie środowiska to źródła wielu codziennych stresów. Gwałtowny postęp technologii i cywilizacji sprawił, że człowiek nie potrafi dostosować się do zmian wywołanych nowymi wyzwaniami - ewolucyjna adaptacja nie przygotowała go do tego typu stresów. Dieta, pełna żywności przetworzonej, pozbawiona niezbędnych składników odżywczych, nie jest w stanie ochronić nas przed skutkami gwałtownego stresu. W efekcie pojawiają się główne problemy społeczno-zdrowotne naszych czasów, czyli choroby cywilizacyjne.
Jedną z ważniejszych kwestii jest zwiększenie świadomości społecznej odnośnie znaczenia zdrowia psychicznego, a także zmianę postaw wobec chorych psychicznie. Ludzie nie dbają o higienę zdrowia psychicznego. Coraz większe tempo życia i stres z tym związany powoduje, że coraz mniej odpoczywają, wręcz nie potrafią odpoczywać. Skutkiem tego jest często wypalenie zawodowe, depresja i inne zaburzenia, również natury somatycznej.
Co można zrobić, aby sobie pomóc?
Każdego człowieka należy traktować indywidualnie. Nie ma jednej wspólnej rady czy recepty na to, aby pomóc drugiemu człowiekowi wyjść z kryzysu czy podreperować zdrowie psychiczne. Tak samo jest z lekami - jednym obniża gorączkę lepiej paracetamol innym leki na bazie ibuprofenu, a jeszcze innym coś innego.
Każdy z nas w odmienny sposób reaguje na trudne sytuacje. Dlatego też kaqżdy może odczuwać różne zmiany: fizyczne, psychiczne i w zachowaniu. W nieoczekiwanych sytuacjach może pojawić się drżenie rąk, wewnętrzny paraliż, pocenie się, podwyższone tętno, ospałość, duszności, ataki paniki, bóle głowy, brzucha, uczucie złości czy przygnębienia oraz wiele innych.
Ważne jest, aby nie poddawać się spadkom formy i próbować różnych metod pomocowych oraz wybierać z nich te, które są dla danej osoby najlepsze, czyli te które najbardziej pomagają. Poniżej załączam kilka propozycji, które możesz zacząć stosować od razu:
- Postaraj się realnie ocenić daną sytuację i wyobraź sobie różne rozwiązania, zarówno te najgorsze jak i najlepsze, by być przygotowanym na każdą okoliczność
- Racjonalnie się odżywiaj. Właściwy sposób odżywiania ma ogromny wpływ na radzenie sobie ze stresem i dolegliwościami psychosomatycznymi. Szczególnie pomocne mogą okazać się: magnez, witaminy z grupy B, nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3, lecytyna, a także niektóre rośliny jak np. różeniec górski.
- Naucz się gospodarować własnym czasem - notuj w kalendarzu wszystko to, co powinno zostać przez Ciebie zrobione
- Stawiaj sobie realistyczne cele
- Uprawiaj sport, który pozwala zapomnieć o problemach
- Rozmawiaj z bliskimi, ale też jeśli czujesz że to będzie dla Ciebie właściwsze skontaktuj się z wykwalifikowanym specjalistą w danej dziedzinie.
To tylko kilka porad, które pomogą Ci zredukować stres do optymalnego poziomu i zacząć nowe życie. Jednak najbardziej istotne jest, by starać się załagodzić sytuacje stresowe i nauczyć się zmagać z problemami, które się pojawiają.
Wstyd jest największym wrogiem!
Równie ważną, o ile nie najważniejszą kwestią jest zapobieganie stygmatyzacji i wykluczeniu społecznemu chorych. Pacjenci z chorobami psychicznymi (do których kwalifikuje się również depresja) są często odrzucani przez społeczeństwo, spotykają się z przejawami dyskryminacji, izolacji i napiętnowania.
Dużym problemem jest postrzeganie ich jako osób niebezpiecznych, niepoczytalnych, agresywnych i zagrażających otoczeniu. Takie zachowanie wynika przede wszystkim z lęku i braku odpowiedniej wiedzy, w jaki sposób się do nich odnosić.
Wobec takich barier spotykanych ze strony społeczeństwa, osoby z zaburzeniami psychicznymi unikają kontaktów z otoczeniem, pogłębiają izolację, czują strach i poczucie wstydu. W konsekwencji nie mówią o swoich dolegliwościach, ukrywają je i co najgorsze - nie szukają pomocy.
Wsparcie społeczne, a więc rodzina, przyjaciele znajomi, współpracownicy, ich postawa i zachowanie, obok prawidłowej opieki ze strony lekarza czy psychoterapeuty, jest jednym z czynników, decydujących o wyleczeniu. Zmaganie się z zaburzeniami natury psychicznej jest dużym wyzwaniem dla chorego, akceptacja i równe traktowanie przez społeczeństwo osób z problemami psychicznymi to niezwykle ważny element terapii, bez którego powrót do zdrowia jest bardzo trudny, a nawet niemożliwy.
Badania psychologiczne różnie wskazują kto jest najbardziej narażony na problemy psychiczne. Niektórzy mówią, że osoby starsze, inni zaś uważają że osoby aktywne zawodowo. Jednak ciąża, powrót z urlopu do pracy czy do szkoły mogą również być przyczyną napięcia psychicznego. Każde wydarzenie może odbić się w negatywny sposób na danej osobie - ponieważ każdy z nas jest inny i inaczej reaguje na poszczególne wydarzenia życiowe.
Jak pomagać osobie potrzebującej?
Warto się zastanowić nad tym, czy w naszym otoczeniu jest taka osoba, która jest w trakcie leczenia zaburzenia psychicznego - jak funkcjonuje, jak sobie radzi, a także to, jak ja się do niej odnoszę, co to dla mnie oznacza, że ktoś ma zdiagnozowane zaburzenie psychiczne, jak postrzegam tę osobę i jej sytuację? Czy jest w moich oczach gorsza?
To bardzo ważne, abyśmy potrafili wykazać się względem osób cierpiących na zaburzenia psychiczne zrozumieniem, akceptacją i okazać im wsparcie, którego tak bardzo potrzebują, aby wyzdrowieć.
Pozdrawiam Cię serdecznie,
Aneta Styńska
Psychorada.pl
Nasi specjaliści
Aneta Styńska
Psychoterapeuta
Trener żywienia
Diagnostyka
Anna Jabłońska
Seksuolog
Psycholog dziecięcy
Alicja Krawczyk
Doradca zawodowy
Praktyk terapii BSF
Diagnostyka
Hanna Świerczewska
Psychotraumatolog
Psychoonkolog
Łukasz Choinkowski
Barbara Wysocka
Terapeuta SFBT
